Als je stopt met zoeken ga je het vinden

Ik liep een oud kerkje binnen in het Limburse Meerssen. Op de glibbberige grote trap naar de deur kon je twee kanten op, links en rechts. Met Appie, Teun en Kim kwamen we in een klein en intiem zaaltje waar de biechtstoel het verhaal uit het verleden vertelde. Vandaag kwamen we luisteren naar het verhaal uit het heden, namelijk het verhaal van Eric Mijnster.

Ik had zijn verhaal al een keer gehoord. Jaren geleden was hij te gast op het inspirational dinner van Blaal2BeatCancer. Ik kende zijn verhaal omdat ik geinspireerd was door zijn monstertocht waarop hij de gehele Route des Grandes Alpes route achter elkaar had gereden. Zijn verhaal vertelde hij jaren gelezen voor een theater vol met kinderen om ze te inspireren. Ik mocht met Karin en Sem toen bij één van de eerste voorstelingen zijn.

Nu zat ik weer in de zaal en was ik blij dat ik Appie, Teun en Kim mee mocht nemen om te komen luisteren naar het verhaal dat mij zoveel richting geeft, heeft gegeven en gaat geven. Een verhaal dat gaat om de stem van binnenuit. De stem die vaak wat moeilijker te horen is omdat iedereen om je heen ook roept wat je moet doen, wie je moet zijn, wat belangrijk is, wat je niet mag doen…..de extrinsieke motivatoren in ons leven. Ze laten je ooit doen wat je niet wil, ze voorkomen ooit dat je je hart gaat volgen, je laat je beinvloeden door de mening van anderen.

Het verhaal in het oude kerkje gaat over intrinsieke motivatie. Over passie van binnenuit. Als je het innerlijke vuur laat branden heb je geen mening van anderen nodig. Als je doet wat goed voelt komen er mooie dingen op je pad.

Ik wil alleen doen wat leuk is….een instelling die ik vorig jaar omarmt heb. De meest gehoorde reactie? Ja, maar dat kan niet atijd, he? Atijd weer die opmerking dat iets niet ‘mag’. En ja, ik ben me echt wel bewust dat je niet 24 uur per dag kunt doen wat leuk is maar het minste wat je kunt doen is met die instelling elke dag beginnen.

DreamRides is vanuit die instelling ontstaan. Het voelde goed om eens iets op een iets andere manier te doen. Het voelde goed om een iets ander pad te kiezen. DreamRides is ontstaan uit passie, uit een droom en vanuit intrinsieke motivatie. Het avontuur en het gezamenlijke doel zorgde voor chemie in een fantastische groep.

Maar er waren ook extrinsieke motivatoren…. Er waren veel vragen waarop ik geen antwoord had omdat de intrinsieke stem gewoonweg niet altijd een antwoord heeft. En dat is prima, want je mag iets doen zonder dat je een concrete reden hebt. Gewoonweg omdat het goed voelt.

DreamRides voelt voor mij goed. Ik ben gestopt met het zoeken naar argumenten waarom het goed voelt wat we doen. Ik ben gestopt met uitleggen waarom we doen wat we doen. Ik ben gestopt met het zoeken naar initiatieven waarmee we geld kunnen ophalen voor het Prinses Maxima Centrum.

En als je stopt met zoeken komen er dingen op je pad. Ik hoorde het gisteren weer in het oude kerkje. En besefte me dat dit precies is wat er de afgelopen weken gebeurt met DreamRides. Maarten Sanders van Stimulon die opstaat en zegt dat hij de website voor DreamRides en ‘shirtmeteenverhaal’ wil maken. De Europese dag van ijs die het verhaal van DreamRides wil omarmen. Het boksgala dat aanklopt met de vraag of we ons verhaal en dat van het Prinses Maxima Centrum willen koppelen. Ze komen op ons pad….en we zochten er niet naar….

Alles begint met een mindset. Die les leerde ik jaren geleden al tijdens mijn deelnames aan Alpe d’HuZes. Maar ik leer tegenwoordig bijna dagelijks over de mindset. Ik merk dat ik er steeds meer voor open begin te staan. Ik merk dat het me zoveel verder brengt, er zoveel creatiever door ben en me zoveel mooie dingen brengt….

Je hoeft niet altijd uit te leggen waarom je iets doet, je hoeft niet altijd te zoeken om iets te vinden, je mag best eens de andere kant van de glibberige trap pakken….we komen elkaar boven wel weer tegen…..